Varia i Muzeum Narodowe w Sukiennicach

To była moja pierwsza wizyta tam, więc porównania do "przed-remontowych" nie mam. Oczywiście najbardziej urzekła mnie sala Siemiradzkiego (nie ma to jak duże obrazy :P), natomiast mój ukochany mnóstwo czasu spędził u Chełmońskiego, wprawiając mnie tym samym w rozmyślania na temat: "Czy aż tak się różnimy?" :) 

Teraz mam mnóstwo pustych obszarów mózgowych do wypełnienia, wszak nigdy nie interesowałam się malarstwem polskim a nawet czułam się przez nie poszkodowana:

Kiedyś próbowałam swoich sił na kursie przewodnika miejskiego po Krakowie. Zdawałam egzamin z komnat wawelskich. "Obsługa" kursu  uprzedziła (przy mnie) Panią egzaminatorkę wawelską, że jestem Ukrainką :),   na co moja pół litewska tożsamość stanowczo wyraziła sprzeciw ( uwielbiam Ukrainę, stałam na Majdanie - (po co?) - ukochałam pół Ukraińca, ale ukraińskiej krwi w przodkach się nie znajdzie !!!). Gdy ogłosiłam to egzaminatorce - otrzymałam pytanie: Jakie przykłady malarstwa polskiego znajdują się w Wilnie? :) Cóż pytanie na pewno związane z Wawelem, ale w mojej monotematycznej-komnatowo-arrasowskiej głowie - słabo. Starałam się przywrócić w egzaminatorce wiarę w moją wiedzę, ale jej rozczarowanie we mnie - Litwince, nie znającej malarstwa polskiego, było zbyt wielkie, by  móc słuchać mnie dalej. Oczywiście nie zdałam i tak się złożyło, że zrezygnowałam z kursu. Byłam wręcz przekonana, że takich  pytań, w trakcie kolejnych egzaminów u tej Pani, będzie jeszcze więcej,  a i sam sposób prowadzenia kursu odstraszył mnie od Krakowa i jego historii na długi czas. Teraz uczę się sama, powoli, przy pomocy tegoż bloga. Przewodnikiem nie będę, za to Kraków kocham :)

Wracając do Sukiennic - jedyne co mam do zarzucenia to brak dobrego światła. Nie wiem, może w pochmurne dni, wieczorem, jest inaczej, lecz teraz ciężko było spokojnie zobaczyć obrazy wiszące u góry. Chodziliśmy w tyły, boki, w dalekie boki, gdyż światła z góry (naturalnego?) było aż za dużo! A kapcie muzealne przeoczyłam - będzie powód wybrać się jeszcze raz! 

A tak o ukończeniu remontu Sukiennic pisał "Czas" w 1879 r.