Z dala od Krakowa bliżej mody - Les Grands Couturiers

Przez ostatnie miesiące nic nie robiłam tylko się uczyłam i uczyłam i się stresowałam ... i ciągle Kraków i Kraków, więc postanowiłam ożywić blog tym, co zachwyca mnie podobnie jak i gród Kraka - historią mody. Ten artykuł pisałam dla mojego bloga rękodzielniczego, ale tam ten temat się nie przyjął, natomiast najwięcej wejść na tego bloga jest na hasło "moda". Dziwne :)

Obiecuję, że kolejny post będzie wyłącznie krakowski, a teraz poznajcie:

Les Grands Couturiers – Charles Frederic Worth

Ten osiadły w Paryżu Anglik zapoczątkował erę couturiers, ubierając koronowane głowy, słynne aktorki i arystokratki. Urodził się w 1825 roku, mając 11 lat wyruszył zdobywać wielkie miasto – Londyn. Na początek pracował jako księgowy w hurtowni tkanin „Lewis and Allenby”, która zajmowała się dostawą jedwabiu do stolicy Anglii, a cały swój wolny czas spędzał w galeriach sztuki podziwiając historyczne portrety i robiąc pierwsze szkice ubiorów. Już wtedy przekonuje się, że jego powołanie to moda, zwłaszcza kobieca.

A gdzie moda, tam i Paryż. W 1845 roku, mając niecałe 20 lat przebywa do Francji. Nie zna francuskiego języka, a w kieszeni ma tylko 117 franków, lecz nic nie stoi na przeszkodzie ku sławie. Początkowo zatrudnił się jako sprzedawca w sklepie odzieżowym, później pracuje w jednej z najbardziej znanych firm odzieżowych „Gagelin”. A wolny czas…. tak, tak oczywiście, że go spędzał w Luwrze!

Po pięciu latach udało mu się stworzyć własny oddział produkcji odzieży w sklepie ”Maison Gagelin”.

W tym samym roku dostał złoty medal za opracowanie nowatorskiej konstrukcji trenu (dotychczas tren zaczynał się od talii, a Worth’owy - od ramion).

Mając 33 lata otwiera swoją własną pracownię przy 7 Rue de la Paix. Charles Worth doskonale czuł duch epoki i tworzył swoje ubrania w stylu rokoko z obsesją na punkcie dekoru.

Pracownia Wortha

Sprawami marketingu

zajęła się jego żona Maria- Augusta, która wcześniej pracowała jako sprzedawczyni w sklepie „Gagelin”. Obdarzona pięknymi bujnymi kształtami prezentowała się w strojach Charlesa jak żadna inna i umiejętnie namawiała znane francuskie damy na zakupy w sklepie przy Rue de la Paix.

Lecz najbardziej pożądaną klientką była oczywiście cesarzowa Francji – Eugenia.

I tutaj też nie obeszło się bez ukochanej żonki. Maria-Augusta tygodniami siedziała w korytarzach pałacu, aż w końcu spotkała się z bliską przyjaciółką cesarzowej – austriacką księżną Pauliną Metternichową.

Spodobały się jej szkice i przede wszystkim ceny, które były bardzo symboliczne – 600 franków za dwie suknie. Na balu w pałacu Tuileries (przepiękny pałac! ze smutną historią i tragicznym końcem Marii Antoniny…) krynolina księżnej ze srebrnym haftem i bukietami kwiatów cieszyła się tak wielkim powodzeniem, że wkrótce Charles Worth stał się głównym krawcem dla całego cesarskiego dworu.

Oczywiście ceny za kreację szybko wzrosły, najtańsze kosztowały nie mniej niż 1600 franków. Jeżeli policzymy, iż Dom mody Charlesa Wortha rocznie sprzedawał ponad 5000 sukien i ubierał 6 dam z koroną , to z pewnością zrozumiemy dlaczego stał się on ojcem „Grand couture” i był przezywany królem krawców i krawcem królów.

Jego kreacje nosiły m.in Elżbieta Bawarska znana jako Sisi, królowa Hiszpanii Maria Krystyna, królowa Szwecji Luiza, królowa Anglii Wiktoria, cesarzowa Rosji Maria Fiodorowna, królowe sceny Sara Bernard i Eleanora Duse.

Był znany nie tylko na starym kontynencie. W ówczesnych amerykańskich gazetach pisano, iż w Europie Amerykanki interesują tylko dwie rzeczy: majętni panowie i sukienki od Wortha.

Jako pierwszy wprowadził też „podpisywanie” swoich dzieł, czyli etykietki na jedwabnych tasiemkach. A jego żona zapoczątkowała, tak upragniony wśród współczesnych młodych wysokich dziewczyn zawód modelki.

Charles Worth umarł w 1895 roku. Jego dzieło kontynuowali synowie Jean Filip i Gaston, to właśnie dzięki nim do Europy zawitał styl modern.

Do obejrzenia:
Obrazy Franza Xaverego Winterhaltera - 8 stron.

Filmografia, czyli tam gdzie możecie zobaczyć podobne stroje:
– cesarzowa Eugenia i jej dwór:
Idol of Paris, reż. Leslie Arniss, USA 1949
Si Paris m’ètait conte, reż. Sacha Guitry, Francja 1955

o Elżbiecie Bawarskiej - Sisi:
Sisi, serial 2009
Trylogia o Sisi, 1955-57
http://princessissi.npx.pl/articles.php?cat_id=2

Inne filmy i seriale z ubiorami tej epoki w tle:
Dracula, reż. Francis Ford Copolla, 1992
Daniel Deronda, mini serial 2002
Anna Karenina, 1997
Wywiad z wapmirem, 1994
Jezebel, 1938
La veuve de Saint-Pierre, 2000
Ludwig, reż Luchino Visconti,1972
Scarlett, mini serial, 1994
Silk, 2007
Sherlock Holmes 2009, 2011
Wiek niewinności, 1993
The Crimson Petal and White, mini serial 2011
The Mystery of Edwin Drood, mini serial 2012
The phantom of opera, 2004
Portret damy, 1996
The Royal Scandal, tv serial, 2001
The Shadow in the North, 2007
The woman in white, 1997
Tipping the velvet, mini serial, 2002

Może znacie jeszcze jakieś filmy z tej epoki?

Do posłuchania:
Utwory Rimskiego Korsakova.

A teraz po prostu cieszymy oko